نماینده پیشین انگلیس در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در یادداشتی درباره کتاب سیدحسین موسویان، نوشت: موسویان در کتابش با پرداختن به ریشه وجود خصومت میان میان ایران و آمریکا سعی می‌کند تا برای خوانندگان دیدگاهی درست درباره ایران به تصویر بکشد.
پیتر جنکینز، نماینده پیشین انگلیس در سازمان ملل و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سالهای 2001 تا 2006 درباره کتاب حسین موسویان، عضو سابق تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران نوشت: نویسنده در این کتاب دو هدف اصلی دارد؛ اول این که به خوانندگان آمریکایی کمک کند تا درکی درست از دورنمای روابط ایران و آمریکا پیدا کنند و این که تلاش می‌کند چرخه دشمنی میان دو کشور را که از انقلاب اسلامی 1979 ایران ایجاد شده است بشکند. وی در این کتاب بدگمانی‌های هر دو طرف نسبت به چنین رابطه‌ای را تشریح می‌کند و خوانندگان شگفت‌زده خواهند شد که تا چه اندازه توصیف موسویان از دورنمای ایران در کتابش قابل اعتماد است.موسویان که از سال 2009 تاکنون در آمریکا زندگی کرده و سال‌ها در دستگاه دیپلماسی ایران فعالیت می‌کرده است، در کتاب خود چیزی را از کسی پنهان نمی‌کند و برای گفته‌هایش شواهد محکم ارائه می‌دهد چون سال‌ها در قلب دولت ایران بوده است.زیربنای سیاسی ایران در این زمینه بر اساس دو جریان بنا شده است؛ اولین جریان شامل کسانی است که از آمریکا شکایت می‌کنند و بی‌اعتمادی‌شان به این کشور به حدی عمیق است که در هیچ شرایطی خواهان پایان این جنگ سرد 35 ساله نیستند. دومین جریان نیز از کسانی تشکیل می‌شود که می‌گویند تنش‌زدایی در روابط ایران و آمریکا می‌تواند به نفع هر دو کشور باشد. حسین موسویان به علاوه حسن روحانی، رییس‌جمهور ایران و محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه‌اش در گروه دوم می‌گنجند اما آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر ایران با وجود بی‌اعتمادی عمیقش نسبت به آمریکا فرصت را برای جریان دوم ایجاد کرده است تا درستی عقایدشان را اثبات کنند. جنکینز در ادامه آورده است: موسویان در کتاب خود به دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد اشاره و فاش کرده است وی بیش از رییسان جمهور پیشین خود برای بهبود روابط با آمریکا تلاش کرد. احمدی‌نژاد معتقد بود که تنش‌زدایی از روابط میان دو کشور به حدی مورد پسند رای‌دهندگان ایرانی است که موجب خواهد شد وی به معادل ولادیمیر پوتین در ایران تبدیل شود. نویسنده این کتاب که هیچ توضیحی درباره دلایل بروز نارضایتی هر دو طرف از یکدیگر دریغ نکرده است می‌گوید که بهبود روابط میان آمریکا و ایران هر بار دقیقا در زمانی که تصور می‌شد در حال وقوع است به تعویق افتاده است. به عنوان مثال در سال 1992 اعتماد ایجاد شده به دلیل میانجی‌گری ایران برای آزادی گروگان‌های آمریکایی در لبنان در امنیت کامل پس از انتشار اطلاعاتی درباره خریدهای هسته‌ای ایران رو به تحلیل رفت. موسویان معتقد است که حوادث این‌چنینی و دیگر ناکامی‌ها در بهبود روابط میان دو کشور تصادفی نبوده و در نتیجه تلاش افرادی بوده است که منفعتی در گرم شدن این روابط نداشته‌اند و دشمنان ایران در تمام این حوادث این کشور را مسوول دانسته‌اند.این عضو پیشین تیم مذاکره‌کننده ایران (موسویان) بر این باور است که موانع برای بهبود روابط تهران واشنگتن وجود دارد و دو کشور دست کم نمی‌توانند در یک آینده نزدیک به دوستان یکدیگر تبدیل شوند. یکی از این موانع سرپیچی ایران از تغییر دیدگاه و رویکردش در قبال رژیم صهیونیستی است و حمایت ایران از جنبش شیعه حزب‌الله که از دید آمریکا و رژیم صهیونیستی تروریست است به این مساله دامن زده است. در ایران نیز آیت‌الله خامنه‌ای معتقد است ایجاد سفارت آمریکا در تهران می‌تواند هرگونه فرصت را برای این کشور به منظور ضربه زدن به ایران فراهم کند چون آمریکا هنوز به دنبال براندازی حکومت است اما آن گونه که در کتاب حسین موسویان آمده است می‌توان میانگینی شرایطی را ایجاد کرد تا دو کشور بتوانند از طریق آن و بر مبنای منافع مشترک‌شان شامل افغانستان و مقابله با داعش در عراق و سوریه با یکدیگر همکاری کنند. وی یادآور می‌شود که یکی از راه‌های ایجاد چنین موقعیتی حل اختلافات بر سر برنامه هسته‌ای ایران است که سال‌هاست از سوی رژیم صهیونیستی شاید به دلیل مسائل مربوط به فلسطین و ملاحظات استراتژیک آمریکا به تعویق افتاده است.موسویان به خوانندگان خود درباره فشار بر ایران به منظور کاهش ظرفیت غنی‌سازی‌اش از سطح کنونی هشدار می‌دهد و تاکید می‌کند که این ظرفیت به حدی مختصر است که نمی‌تواند با توجه به وجود بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یک تهدید تلقی شود.او ابراز نگرانی می‌کند که در صورت توجه نکردن مذاکره‌کنندگان آمریکا و اروپا به فاکتورهای روانی و فرهنگی ایران ممکن است نظام به توافق نکردن به جای کاهش ظرفیت غنی‌سازی‌اش رضایت دهد.وی متذکر می‌شود جمهوری اسلامی ایران به همان اندازه‌ای که بر اساس ارزش‌های مذهبی بنا شده به ملی‌گرایی نیز پایبند است و نظام آماده است تا به محض دریافت یک تهدید علیه تمامیت ارضی‌اش با آن مقابله کند.
